вьртимъ

ВЬРТИМЪ (2*) прш. страд. наст. к вьртѣти:

вьртім же около андрѣи. сътрѩсъсѩ запѩ ѥмѹ ногѹ. лѣтѩщю же таковомѹ дѣмонѹ. лѹчисѩ лбѹ ѥго пасти на камени Пр XIV (6), 45б; Тѣхъ мнимъ безѹмъныхъ, иже скоро преклонѩтьсѩ на ѡбѣ странѣ, ˫акоже вихръ вертимъ, и гворове воднии, и морьскы˫а волны нестаемы (μεταπιπτούσας) Пч к. XIV, 75.